En daar, buiten de bocht, onderdoor de koelte van de vier grote linden kwamen we in ‘t open veld, in ‘t schitterlicht van de zon. We waren er zo plots ingedompeld en met één slag voelden we de zonnestralen in al zijn macht. Vóór onze ogen lag de zee van groene gewassen, onoverzienbaar onder de hoge blauwe lucht die onze blikken verbijsterde. Het deed me aan als een luid klinkende schaterlach, een jubelkreet van dronken levenslust die over bomen, gewassen en heel ’t heelal aan ’t zingen was. (Uit: Avondrust van Stijn Streuvels)

Mijn grootvader was de laatste van de familie die het vlasbedrijf voortzette. Toen hij ermee stopte, stopte een traditie van hard werk voor een fragiele plant. Vage ideeën zijn het enige wat overblijft van die tijd, schetsen van een andere wereld. Het resultaat van mijn masteronderzoek is een reeks van sculpturen, foto’s en ingrepen in de natuur die verwijzen naar verdwenen tradities in Vlaanderen.

‘And there, beyond the bend, passing underneath the cool of the four tall linden trees, we came to the open field, in the glare of the sun. So suddenly we were immersed in it, with a single blow we felt the sun’s beams in all their might. Before our eyes stretched the sea of green crops, interminable beneath the high blue sky that dazzled our eyes. It seemed to me like a loud roar of laughter, a cry of jubilation of an inebriated lust of life, whose song covered the trees, the crops and the entire universe.’
Stijn Streuvels, Evening Rest, 1898.

My grandfather was the last of the family to carry on the flax farm. When he quit, it was the end of a tradition of hard labour for a fragile crop. Vague notions are all that is left of that era, sketches of a different world. The result of my master’s research is a series of sculptures, photographs and interventions in nature that refer to lost Flemish traditions.