Een fantoombeeld is een fotografisch beeld dat er schijnbaar nooit is geweest. Het beeld bevindt zich in de schemerzone tussen de waarneembare werkelijkheid en het illusoire. Zo'n beeld vereist een voortdurend evenwicht tussen controleren en loslaten. In het hedendaagse beeldlandschap verschuiven de onderlinge verhoudingen tussen auteur, medium en beeld. In hoeverre ben ik in zo’n landschap een auteur van mijn eigen beelden? En hoe krijg ik grip op mijn rol als auteur? Het proces van reproductie, kaderen en transformatie verhult informatie en genereert nieuwe betekenislagen - zoals schrijffouten de betekenis van een tekst als bij toeval doen verschuiven. De beelden vinden onderling weerklank. Ze zijn aan elkaar verwant en vullen elkaar aan, maar zijn nooit compleet.

A phantom image is a photographic image that was never considered to be there. It is in the twilight zone between the phenomenal reality and illusion. This specific kind of interpretation requests an on-going balance research between control and letting go. In the contemporary “visual-landscape”, the relations between author, medium and image are fluent, however steadily overlapping each other. To what degree am I an author of my own images in such a context? And how can I review my role as an author? The process of reproduction, framing and transformation erases and recreates information, generating new layers of meanings - like word play can elaborate the meaning of a text by coincidence. The images resonate with each other. They are related and complimentary, but never complete.