Overal rondom mij zijn mensen verslingerd aan hun smartphones, laptops, computers en andere apparaten om toch maar verbonden te blijven met het internet. Maar moet dat echt? Voortdurende verbinding met het wereldwijde web is de norm geworden. We kunnen, laat staan willen, het internet niet meer wegdenken uit ons leven. Maar leven we met het internet of worden we geleefd door het internet?
Wat gebeurt er als je het internet vaarwel zegt? Control-alt-delete aan de 21ste eeuw. Kan dit überhaupt wel? Wat zou ik moeten opofferen? Of kon ik er ook iets bij winnen? Ik zocht het uit, als mens, als ‘digital native’, maar vooral als grafisch vormgever. Ik ging vier maanden offline. Dat is 121 dagen, 2904 uren.
Mijn masterproef is een verslag van die vier maanden, opgebouwd uit offline materiaal dat ik in die periode verzamelde en online materiaal als aanvulling. Het resultaat van dit experiment is geen betoog geworden voor een offline leven, maar registreert de ervaringen van analoog leven in tijden van digitalisering.

All around me people cling to their smartphones, laptops, computers and other devices, anything to be connected to the internet. Is that really necessary, though? Uninterrupted connection to the worldwide web has become the norm. A life without the internet has become unimaginable, let alone desirable. But are we living with the internet, or is the internet living us?
What happens when you say goodbye to the internet? Ctrl-alt-delete the 21st century. Is it even possible at all? Or did I have something to gain in it as well? I tried to find out, as a human being, as a ‘digital native’, but above all as a graphic designer. I went offline for four months. That equals 121 days, 2904 hours.
My master’s project is a report on that period, composed of offline material I gathered during those four months, supplemented by online materials. The result of this experiment is not a plea in favour of an offline life, but a documentation of the experience of living analogously in times of digitalisation.