Beste bezoeker,

In 2003, op twaalfjarige leeftijd, begroef ik een metalen doos in de tuin van een vriend.
De doos bevatte twee foto's en een brief aan mijn toekomstige zelf.

Tien jaar later werd de doos opgegevravan en gaf ze haar geheimen prijs.
Op spookachtige wijze werden deze documenten iconen uit een vervlogen tijd.

In 2013 begon ik opnieuw dozen te begraven.
Tot dusver heb ik er vijf begraven op verschillende plaatsen in de wereld:

Doos N°1 ligt begraven in Ohio, VSA
Doos N°2 ligt begraven in the Ourika Valley, Marokko.
Doos N°3 ligt begraven in Reykjavik, Ijsland.
Doos N°4 ligt begraven in Nikko, Japan
Doos N°5 ligt begraven in Gent, België.

Elke doos bevat foto's, teksten en kleine voorwerpen die een persoonlijk, efemeer en deels fictioneel verhaal vertellen.
Ik hou de gegevens over elke begraven doos bij in een logboek. Daarbij gebruik ik nota's, beelden, plaatsnamen, geografische coördinaten en beschrijving om ze in de toekomst uiteindelijk terug te vinden.

Dat logboek is nu getransformeerd in een publicatie.

A Project for Later is een project over tijd, geheugen en fotografie.
Het is een spel, een dialoog tussen mijn verleden zelf, mijn huidige zelf en die van de toekomst... en u.

Als je wil, kan je op zoek gaan naar mijn dozen.
Of we kunnen ze natuurlijk ook altijd vergeten en de tijd zijn werk laten doen want soms moeten we onszelf eraan herinneren te vergeten.

Pauline Miko.

Dear Visitor,

In 2003, at the age of twelve, I buried a metal box in the garden of a friend.
The box contained two photographs and a letter I wrote to my future self.

Ten years later, the box was dug up and its contents were revealed.
Like ghosts from the past, these documents became icons of a lost time.

In 2013, I decided to start burying new boxes.
So far there are five boxes buried at difference places of the world:

Box N°1 is buried in Ohio, USA
Box N°2 is buried in the Ourika Valley, Morocco
Box N°3 is buried in Reykjavik, Iceland
Box N°4 is buried in Nikko, Japan
Box N°5 is buried in Ghent, Belgium.

Each box contains photographs, texts and small objects and tell a personal, lacunal and partly fictional story.
I keep a trace of every buried box in a journal, using pieces of evidence, notes, pictures, names of locations, geographical coordinates and descriptions, in order to be able to retrieve the boxes in the future, eventually.

This journal has now transformed into a published book.

A Project for Later is a project about time, memory and photography.
It’s a game, a dialogue between my past self, my present self and my future self … and you.

If you wish, you can go look for these boxes.
Or we could try to forget about them and let time do its thing because sometimes, we have to remember to forget.

Pauline Miko.