De film grijpt plaats op een mooi tropisch eiland dat zich (vanuit West-Europees standpunt) aan de andere kant van de aarde bevindt maar maker dezes als een heimat aan het hart gaat. De mensen en de natuur zijn weliswaar exotisch van aard maar zijn tegelijkertijd instinctief herkenbaar voor de ziel. De film bestaat uit een montage van beelden die gedurende een zes weken lange reis werden opgenomen. Hoewel de film aanvat als documentaire, lijkt die positie als onaantastbaar toeschouwende mediator allengs onmogelijk vol te houden. Wat rest is een poging om de plaatselijke eigenheid te begrijpen in het licht van een steeds meer generische wereld waarin variatie en lokaliteit steeds maar aan belang inboeten.

The film shows a beautiful tropical island in the sun. The place is located on the other side of the world (from a Western-European vantage point) but also inside the maker’s heart. People, nature, actions, are foreign in language and culture but instinctively familiar to the soul. During six weeks of wandering on the island, a collection of images piled up. Although the film sets out as a documentary that aims to share time lived, the author has difficulty to transcend the position of the onlooker and thereby fails to become a proper mediator between the place and the viewer. What remains is an attempt to understand the notions of origin and culture in the face of a world in which placeness seems to disappear.