Vroeger hield ik absoluut niet van jazzmuziek. 'Je bent nog te jong voor jazz. Wacht maar af, later ga je het begrijpen', zei mijn vader toen. Waarop ik koppig antwoordde: “Ik hoor het niet graag en dat zal nooit veranderen”. Een viertal jaar geleden is daar dan toch verandering in gekomen. Ik ontdekte dat jazzmuziek een veel breder genre is dan ik tot dan toe altijd gedacht had. In mijn derde jaar illustratie koos ik zelfs jazzgeschiedenis als keuzevak. Die lessen openden voor mij de poort tot een wereld van een mij tot dan toe onbekend terrein. Omvergeblazen was ik. Zo omvergeblazen dat ik het vak dit jaar nog eens opnieuw volgde als vrije leerling. Ik zou willen terugkeren in de tijd om mijn jongere zelf de juiste jazz te laten horen, want ik kende toen enkel de 'grote-mensen-jazz'. Daarom koos ik voor dit project. Ik wil kinderen laten proeven van het soort jazzmuziek dat volgens mij wél toegankelijk is voor hen. Daarbij wil ik met mijn illustraties de speelse sfeer van de muziek nog extra in de verf zetten!

I used to hate jazz. ‘You’re just too young for it. Just you wait, you’ll understand it later on,’ my father used to say. To which I stubbornly replied, ‘I don’t like it and I never will.’ But four years ago, that changed. I discovered that jazz encompasses so much more than what I had thought until then. In my third year in illustration, I even chose jazz history as an elective course. These classes truly opened a door to an unknown world. I was blown away. So much so that I attended the classes again this year. I would like to turn back time to introduce my younger self to the right jazz, because I only knew ‘jazz-for-grown-ups’ back then. That is why I started this project. I want to give children a taste of the kind of jazz that I think is accessible to them. With my illustrations I want to highlight the playfulness of the music.