the kids are(n’t) alright is een fotoreeks over jongeren die opgroeien in een 'open voorziening'. Hoewel hun verhalen uiteenlopend zijn, is een problematisch thuissituatie een vaak voorkomend gegeven. De jongeren staan onder toezicht van de jeugdrechter en vallen onder de noemer ‘Bijzondere Jeugdzorg’. Ik zie vooral mensen die pech hebben gehad, tegenslag die niet alleen voor hun jeugd maar voor hun hele leven bepalend blijkt. Toch blijven ze overeind en ondanks de vele obstakels, maken ze plannen voor de toekomst. De wil om alles anders en beter te doen is groot. Ik zie ook opvoeders die het beste van zichzelf geven om deze jongeren een zo normaal mogelijk leven te geven, maar de liefde en geborgenheid van een gezin is moeilijk te evenaren. Hoewel dit om heel veel jongeren gaat, blijft het voor veel mensen onbekend terrein. Het is een groep die al te vaak verkeerd begrepen of zelfs helemaal over het hoofd gezien wordt. Iets wat ik erg jammer vind.

the kids are(n’t) alright is a series of photographs on young people growing up in an ‘open institution’. Although their individual stories differ greatly, a problematic home is an often recurring element in them. These young people are under the supervision of a judge of the juvenile court and are in ‘Special Youth Care’. But what I see is mainly people with bad luck, people who have suffered blows that will mark not only their youth but their entire lives. But still they are standing, and despite the obstacles they make plans for the future. The will to do everything different and better is great. I also see counselors who do everything they can to give these young people a life approaching normalcy as closely as possible, even though the love and security of a family is hard to match.The number of people in this situation is enormous, and still it is largely unfamiliar terrain to many people. This is a group of people that is all too often misunderstood or even entirely ignored, which I greatly regret.