Jolijn Baeckelandt haalt inspiratie uit de dingen in haar directe omgeving. Zinnen, beelden en ideeën worden naar tekeningen vertaald en dagelijks bijgehouden in een boekje. Uit deze dagboeken wordt vervolgens een bewuste selecte en combinatie van beelden gepuurd. Door deze organische manier van werken is het onvermijdelijk dat het werk uit diverse betekenislagen bestaat. Waar op het eerste zicht de beelden soms heel naïef lijken, zijn in werkelijkheid meerdere verborgen bodems aanwezig. Tijdens dit chaotisch vertaalproces wordt specifiek op zoek gegaan naar de wisselwerking tussen taal en beeld.

Teksten vormen niet alleen een belangrijk startpunt maar worden ook gebruikt om meerdere associaties aan het werk toe te voegen. Voor Jolijn Baeckelandt heeft haar werk een communicerende rol. De keuze om cartoonesk te werk gaan is in dat opzicht veelzeggend. Het geheel oogt toegankelijk en probeert een kritisch bewustzijn te creëren. Haar ‘tekeningen op doek’ proberen niet toe te geven aan formaliteiten en stellen de geschiedenis en hedendaagse positie van schilderkunst in vraag.

Centrale thema’s zijn de mens in de massa en de hulpeloosheid van de mens, weergegeven met milde spot.

Jolijn Baeckelandt draws her inspiration from her immediate surroundings. Sentences, images and ideas are translated into daily drawings in a sketchbook. From these diaries, a deliberate selection and combination of images is made. This organic method makes it inevitable that the work should contain several layers of meaning. Though at first sight they might seem quite naïve, the images have multiple hidden meanings. In the course of this chaotic adaptation process, a particular focus is always on the interaction between language and image.
Texts not only serve as initial impetus, but are also employed to add multiple associations to the works. To Jolijn Baeckelandt, her work serves a communicative function. In that sense, the choice to work in a cartoon-like style is revealing. As a whole, the work’s appearance is accessible, and it attempts to create a critical awareness. Her ‘drawings on canvas’ try not to give in to formalism but instead question the history and current position of painting.
Central themes in the work are man among the masses and man’s helplessness, depicted invariably with mild mockery.