Kleur is een constante in ons dagelijks leven. Het is een gegeven dat een onbekende en enorme kracht in zich heeft dat het menselijke lichaam als fysiek organisme kan beïnvloeden. Het zien en onderscheiden van kleuren vormt een essentieel aspect in de kwaliteit van het zicht. Wat als je leven anders gekleurd is? Kleurenblinden hebben een 'beperkter' kleurenspectrum dan iemand die wel alle kleuren kan waarnemen. Omdat kleur zo’n constante is in mijn leven, vind ik de ‘beperking’ van een verminderde waarneming van kleuren net interessant. We leven in een onwetendheid van beide groepen hun 'kunnen'. Wat als dat 'kunnen' totaal niet relevant is binnen het gegeven kleur en het enkel als ‘idee’ wordt behandeld. Wat als er een totaal andere interpretatie aan kleur wordt toegewezen? Even de vanzelfsprekendheid doorprikken en aan de hand van verschillende abstraheringen beide groepen laten ontmoeten, laten gelijkstellen en kleur samen in vraag stellen. Een alternatief bieden aan hoe er doorgaans naar kleuren wordt gekeken. Het gaat niet over hoe kleuren werken, maar hoe ze worden beschouwd.

Colour is a constant in life. It holds an unfamiliar and formidable power to influence the human body as a physical organism. The perception and distinguishing of different colours is an essential aspect of the visual faculty. What if your life is coloured differently? The colour-blind have a more limited spectrum than others. Because colour is such a constant presence in my life, I find the limitation of an impaired perception of colour very fascinating. Both groups remain completely ignorant of each other’s ability. What if that ability is irrelevant in terms of colour, and it is only approached as a concept? What if colour is interpreted differently? To look beyond the obvious and make both groups meet, as equals, and question the concept of colour together. To offer an alternative way of looking at colours. This is not about how colours work, but about how we think of them.