Met zijn reeks 'Next To Beside Besides' legt Simon Steen-Andersen de nadruk op de beweging van de uitvoerder, waardoor het werk een choreografie wordt voor instrument en muzikant en de klank slechts een gevolg hiervan is. NTBB #3 en #12 zijn beide voor accordeon geschreven, maar hebben een andere uitkomst. Deze hiërarchie waarbij de handelingen boven de klank komen te staan kan worden doorgetrokken naar het uitvoeren van Bach op accordeon. Elke noot (actie/handeling) wordt exact gespeeld zoals gevraagd wordt in de partituur maar het klinkend resultaat is anders dan bij andere (toets)instrumenten. 'Seven Questions To Infinity' (Leif Segerstam) bestaat enkel uit richtlijnen (acties/handelingen) voor de uitvoerder. Die wordt verwacht om in het opgelegde kader improvisatorisch te werk te gaan. 'De Profundis' van Sofia Gubaidulina maakt gebruik van talloze technieken (acties/handelingen) die eigen zijn aan het accordeon maar stelt die wel in functie van het unieke klankbeeld. Voor 'Sergio Everlast' vertaalde ik de bewegingen van de bijhorende dansperformance naar het lezen van een overbekend klassiek werk. De choreografie vindt bijgevolg plaats op papier.

Bio / Credits

Ward Ginneberge volgde accordeonles bij Eddy Flecijn in het Lemmens kunsthumaniora. Hij zette daar zijn studie verder voor het behalen van zijn Bachelordiploma. Voor zijn master in de muziek volgde hij les bij Philippe Thuriot in het Conservatorium te Gent. Daarnaast kreeg hij al les van Geir Draugsvoll, Mika Väyrynen, Claudio Jacomucci, Vladimir Zubitsky, Vojin Vasovic en Viatcheslav Semionov. Zelf geeft hij reeds twee jaar les in het Stedelijk Conservatorium van Brugge en in de SAMWD te Dendermonde.
Ward heeft een voorliefde voor het nieuwe: hij speelde al enkele wereldcreaties, hij is een vast lid van het ensemble V.Squad!, en in het kader van zijn master creëerde hij de ruimtelijke performance OORT CLOUD, samen met danseres Tchi-ann Liu.

In his series ‘Next to Beside Besides’, Simon Steen-Andersen emphasizes the performer’s motions, making the composition a choreography for musician and instrument, with the resulting sounds merely byproducts. NTBB #3 and #12 were both written for the accordion, but result in something else.
This hierarchy in which actions take precedence over sounds can be extended to apply to the interpretation of Bach on accordion. Each note (action) is played exactly as demanded by the score, but the auditory result differs from that of other (keyboard) instruments.
Leif Segerstam’s ’Seven Questions To Infinity’ consists exclusively of guidelines (actions) for the performer who is expected to improvise within their framework.
‘De Profundis’ by Sofia Gubaidulina uses numerous techniques (actions) pertaining to the accordion, but always in the service of a unique sound.
For ‘Sergio Everlast’, I translated the movements of the dance performance it is combined with to the reading of a well-known classic of literature. As such, the choreography takes place on the page.