Mijn werk is een zoektocht naar datgene dat zich tussen ons beweegt. Ik leg hierbij de focus op wat rond en tussen de dingen circuleert. Willekeurige krantenartikels dienden als inspiratie, niet door de inhoud of de tekst ervan maar omwille van het wit dat zich rondom de tekst voordoet. Hieruit groeide al snel de interesse voor het typografisch wit en de vele vragen die dat wit met zich mee brengt. Kunnen we het wit lezen zonder zwart? En wat betekend het zwart indien het wit een andere vorm aanneemt? De idee dat het wit of het niets, zoals velen het noemen, zoveel meer is dan een spatie biedt oneindig veel mogelijkheden. In mijn grafische en ruimtelijke installaties wordt het wit een opening, een doorgang, een lijn of een vlak en wordt het een ruimtelijke beleving. Door middel van collages, tape, strookjes hout en videobeelden doe ik perspectivische ingrepen die vrijwel altijd vanuit een bepaald gezichtspunt een trompe l'oeil suggereren. Zoals bij de oneindige horizon die door het schijnbaar raken van twee vlakken iets vatbaars en bijna tastbaars wordt.

My work is a search for that which moves between us. I focus on what circulates around and between things. Random newspaper articles served as inspiration, not through the content of the texts, but through the white that surrounds the words. This sparked an interest for the typographical white and the many questions that it raises. Can we read the white without the black? And what does the black mean when the white takes on a different shape? The idea that the white - or the nothing, as it is seen by many - is so much more than a space, yields infinite possibilities. In my graphic and spatial installations, the white becomes an opening, a passage, a line, or a plane, and a spatial experience. Through collage, tape, strips of wood, and video, I make perspectival interventions that often suggest a trompe-l’oeil from a certain viewpoint. As with the infinite horizon that, through the apparent touching of two planes, becomes something graspable and nearly tangible.