Het initiële uitgangspunt van mijn onderzoek was de vraag of het mogelijk is om een verhaal te vertellen of te illustreren aan de hand van abstract werk, in plaats van gebruik te maken van klassieke illustraties. Ik koos ervoor te vertrekken vanuit Sophocles' Oedipus en te pogen deze tragedie beeldend te vertalen. Het werd een zoektocht waarin de vorming van de beeldtaal en narrativiteit van mijn werk centraal staat. Het resultaat is een reeks beelden die de grenzen tussen grafiek, illustratie en theater aftasten. Hoewel ze ontstaan zijn vanuit de voornoemde tragedie, zijn ze er niet langer onlosmakelijk mee verbonden. De werken bestaan op zichzelf en zijn in essentie het verslag van mijn beeldend onderzoek en persoonlijke zoektocht naar de mogelijkheden van illustratie als medium en kunstvorm.

The initial question behind this project was whether it is possible to tell or illustrate a story with abstract work, instead of through traditional illustrations. I chose Sophocles’ Oedipus as test case, and attempted to visualize this tragedy. The process became a search concerning the development of style and narrativity in my work, resulting in a series of images that explore the boundaries between graphics, illustration, and theatre. Although these works developed from Sophocles’ tragedy, they are no longer inextricably bound up with it. They are autonomous pieces, a report of my visual research into and personal search for the potential of illustration as a medium and form of art.