Een vrouw, alleen in haar wereld, een cirkel van licht. Achter haar het grote gapende gat van de duisternis. Figuren, mensen? Grenzen vervagen. Ze zoekt naar houvast, naar schoonheid, maar verlangt vooral naar erkenning en liefde. Fantaseren om aan de eenzaamheid te ontsnappen lijkt onschuldig, waar wat gebeurt er als ze de controle over haar fantasie langzaam dreigt te verliezen?
FERNWEH is een beeldende voorstelling op locatie, waarin gebruik wordt gemaakt van papieren poppen. De voorstelling gaat over existentialistische eenzaamheid. Wij mensen hebben verlangens, maar die kunnen nooit helemaal beantwoord worden. Kortom de mens is een smachtend en tragisch wezen. Het hoofdpersonage probeert uit haar eigen eenzaamheid te ontsnappen door een fantasiewereld te construeren. Helaas verliest zij al gauw alle controle over deze nieuw geschapen wereld, waardoor de eenzaamheid des te sterker wordt. De voorstelling speelt ook met een suspension of disbelief, de grens tussen pop en poppenspeler wordt op de proef gesteld.

Bio / Credits

Spel: Kirsten Mariën | Vormgeving/tekening/spel: Ilan Daneels | Regie en concept: Yuri van der Hoeven | Mentor: Johan Knuts
Foto's : Yuri van der Hoeven

A woman, alone in her world, a circle of light. Behind her the great gaping void of darkness. Figures, people? Borders blur. She is looking for something to hold onto, for beauty, but above all, she yearns for recognition and love. Retreating into her imagination to escape loneliness may seem innocent, but what happens when she starts to lose control over that imagination?

FERNWEH is a visually appealing location performance that makes use of paper dolls to speak of existential loneliness. People have desires, but these can never be fully satisfied. We are yearning, tragic creatures. The protagonist attempts to escape loneliness by constructing a fantasy world, but before long, she loses control over this newly created world, which only makes her loneliness more pervasive. The performance heavily relies on the audience’s suspension of disbelief, as the boundary between puppet and puppeteer is blurred.