Als kunstenaar onderzoek ik de voorwaarden die nodig zijn om een gevoel van nostalgie op te roepen. Aan de hand van een primitieve vertaling van herinneringen maak ik beelden en installaties die een zekere speelsheid uitstralen. Mijn belangstelling gaat daarbij uit naar het spanningsveld tussen de verwachting van de toeschouwer en het kunstwerk aan de hand van kleur en vorm. Mijn werken zijn vaak uit de context gerukt waardoor er automatisch een zekere interpretatieve vrijheid ontstaat.
Spelen staat centraal, waardoor het werk haast vraagt om aangeraakt te worden. Speelgoed is voor mij een directe link naar mijn verleden. Tijdens mijn jeugd in de jaren negentig was speelgoed een belangrijke factor. Als je de laatste nieuwe pokémon kaarten niet had of over de mooiste knikkers van de speelplaats beschikte, hoorde je niet bij de groep. Met speelgoed als basis van mijn werken destilleer ik ze tot een concreet maar primitief beeld dat nostalgie teweegbrengt bij mezelf en hopelijk ook bij de toeschouwer.
Als tweede gelaagdheid gebruik ik de breekbaarheid en fragiliteit van deze herinneringen. De beelden die de mensen voor ogen kunnen halen uit hun eigen jeugd, zijn zeer fragiel of zelfs niet meer aanwezig. Het onschuldig kind is verdwenen en deze emoties hoop ik terug op te roepen in mijn werk.

In my artistic practice, I study the elements required to trigger the feeling of nostalgia. Through a primitive translation of memories, I create sculptures and installations that evoke a certain playfulness. Colour and shape are the means by which I study the area of tension between a viewer’s expectations and the work of art. Often isolated from their contexts, my works allow the viewer a freedom of interpretation.
Play is a central concept in these works, and they often invite the viewer to touch them. Toys are a direct link to my past. As a child of the nineties, the latest Pokémon gadgets or the shiniest marbles meant acceptance by the group. The toys that are the basis of my works are distilled into concrete, primitive images that evoke nostalgia to me, and hopefully also to the visitor.
An added dimension is created by the vulnerability and fragility of these memories. The childhood images people can recall are often extremely fragile, or practically vanished. The innocent child is gone, and it is these emotions I hope to be able to invoke in my work.