Het vakantiehuisje in Engeland - waar we bijna jaarlijks heen gingen - bestond naar mijn idee alleen maar uit hoekjes, kleine kamertjes, mysterieuze hokjes en heel veel trappen. In werkelijkheid waren het vijf kamers en een trap. Ooit ben ik voor dat huis gaan zitten, met twee kartonnen dozen en een plank, een winkeltje op straat, waar ik aan rijen mensen zelf geraapte kastanjes verkocht. In werkelijkheid kwam na een uur mijn oma vragen wat ik eigenlijk allemaal aan het doen was en die heeft een kastanje van mij gekocht. Wat ik mij herinner is totaal anders dan wat er werkelijk gebeurde. Blijkbaar was mijn blik vertekend door mijn fantasie of kinderlijke beleving. De tijd blijft doorlopen, wat rest is de vervorming van herinneringen en foto’s.

The English cottage where we went on holiday nearly every year seemed to consist entirely of hidden corners, little rooms, mysterious closets and a multitude of staircases to me. In reality, it were five rooms and a staircase. I once went to sit outside the house, with two cardboard boxes and a plank, where I sold chestnuts I’d gathered to the people queuing in front of my little shop in the road. In reality, after about an hour my grandmother came to ask me what on earth I was doing, and she bought one of my chestnuts. What I remember differs entirely from what really happened. Apparently, my imagination or childlike experience distorted my perception. Time goes on, what remains is the distortion of memories and photographs.