In ons digitale tijdperk wordt de beweging van het schrijven steeds meer vervangen door het ‘getypte woord’. Daarbij vervaagt onze identiteit in onze (digitale) schriftuur. Maar hoe onderscheiden we ons dan nog van elkaar in onze schrifttekens? Kunnen we het onderscheid maken door bepaalde karakters te doen afwijken van de ‘standaard’-vormen? Wat als we deze vormen zelf kunnen kiezen en dus onze eigen schriftuur samenstellen? Wat voor beeld krijgen we dan door deze combinatie? Wat verandert er aan de betekenis van wat ‘geschreven’ is?

In mijn masterproject heb ik de glyphs-set uitgebreid en meerdere specifieke vormen, ontwerpen of beelden per karakter gemaakt. Deze reeks overeengekomen karakters zijn uiteraard bestemd voor het weergeven van leesbare tekens, met als doel het schrijven en uitdrukken van gedachten, ideeën en concepten. Met dit typografisch experiment wil ik nagaan of we een eigen schriftuur kunnen samenstellen om ons op die manier meer van elkaar te onderscheiden.

In our digital age, the act of writing by hand is gradually replaced by the ‘typewritten word’. In this process, our identity in our (digital) ‘hand’ fades away. How then can we distinguish ourselves in our written signs? Can we assert our identity by making certain characters differ from the standard shapes? What if we were able to chose these shapes and thus to compose our writing ourselves? What would this combination result in? What would change about the meaning of something being ‘written’?

In my master’s project I have expanded the glyph set and created several particular shapes, designs or images for each character. This agreed-upon set of characters is obviously meant for representing legible signs with the ultimate goal of writing down and expressing thoughts, ideas, and concepts. With this typographical experiment I want to examine whether we can compose a personal digital hand in order to distinguish ourselves more from one another.