Een gezicht laat zich moeilijk bekijken. Langer dan enkele seconden is confronterend en ongemakkelijk. Het is slechts door de omweg van het portret dat het mogelijk is met het gezicht en de blik alleen te zijn. Fotografe Sanne Delcroix (1987) beschouwt portretteren als een openhartige ontmoeting zonder dat er een woord gezegd hoeft. Het is als het ware een ont-moeten, waar de dagelijkse hectiek even vergeten mag worden. Die ongedwongenheid creëert een bijzondere band tussen fotografe en gefotografeerde. Achter de onbevangenheid schuilt echter een groot oog voor detail, kadrage en een secuur gekozen ogenblik van afdrukken. Door te werken in veelal gesloten ruimtes trekt zij de kijker in de vertrouwelijke leefwereld van de geportretteerde, waarbij de aanwezige muren de gejaagde werkelijkheid lijken buiten te houden. Zo zorgt ze dat zowel zijzelf als de kijker eventjes losraken uit de tijd. Haar beelden zijn een uitnodiging om te delen in dat moment van verstilling. Hierin schuilt haar activisme. Het werk is een oproep om te kijken naar de ander. Traag, geconcentreerd en aandachtig.

A face resists close scrutiny. Anything more than a few seconds becomes confronting and awkward. It is only through the detour of the portrait that it becomes possible to be alone with the face and the gaze. Photographer Sanne Delcroix (1987) sees the act of taking a portrait as a frank encounter that doesn’t require any words and where everyday commotion can be shoved aside for a while. The ease and informality of the situation create a special relationship between photographer and subject. Behind this lack of inhibition, however, there lies an eye for detail, framing and meticulous timing. By working predominantly in closed spaces, the photographer pulls the viewer into the familiar surroundings of the subject of the portrait, with the visible walls seemingly shutting out hectic reality. The result is that both she herself and the viewer step outside of time for a spell. Her images are an invitation to share this moment of stillness. Herein lies her activism. The work is an appeal to look at the other. Unhurried, with complete concentration and attention.