Tim Duerinck onderzocht in zijn masterproef de mogelijkheden van nieuwe materialen voor akoestische muziekinstrumenten en dit toegepast op de cello.

Tim Duerinck starte zijn masterstudies met het kopiëren van een Franse cello van Paul Bassot (Parijs, 1886), waarmee hij de bouw van de klassieke cello exploreerde. Om zich te verdiepen in de stijl van de Franse instrumentenbouw verrijkte hij zijn kennis met een stage in het atelier van Yann Porret, te Parijs. Gedreven door akoestiek en fysica ontdekte hij de eigenschappen van piepschuim en carbon en paste deze toe in een experimentele cello met een nieuwe vorm. Met de resultaten van zijn metingen van geluidssnelheid in verschillende soorten piepschuim bewees hij dat het materiaal een waardig alternatief bied voor klankkhout. Het nieuwe instrument herbergde een aantal nieuwe klankkleuren. Het ontwerp van deze cello is een samenvloeïng van verschillende invloeden waarmee Tim Duerinck tijdens zijn opleiding in contact is gekomen en definieert daarmee een eigen visie op het ambacht van instrumentenbouwer.

Bio / Credits

Tim Duerinck's fascinatie met muziek in instrumenten begon op jonge leeftijd toen hij als zes jarige begon met cello te spelen. Zijn bewondering voor de muziek en de ambacht bracht hem ertoe instrumenten te bouwen en in 2010 begon hij zijn studie Instrumentenbouwkunde aan het Conservatorium Gent. Ondersteund door het kader van Erasmus studeerde hij een half jaar bij de internationaal prijzen winnende Marcin en Antoni Krupa in Poznan. Hij volgde stage in het atelier van Yann Porret in Parijs, en in het laboratorium bij akoestisch experte Dr. Skrodzka, waaruit de publicatie van zijn bachelor paper volgde. Hij is ervan overtuigd dat de wetenschap en kennis van akoestiek het belangrijkste gereedschap is dat een instrumentenbouwer kan bezitten.

In his graduation project, Tim Duerinck studied the potential of new materials for the construction of acoustic musical instruments, applied specifically to the cello.

Duerinck started his master training with copying a French cello by Paul Bassot (Paris, 1886) as an exploration of the construction of the traditional cello. During an internship in Yann Porret’s studio in Paris, he deepened his understanding of French instrument construction. A passion for acoustics and physics drove him to explore the qualities of polystyrene and carbon and apply these to the construction of an experimental, alternatively shaped cello. His measurements of the velocity of sound through different types of polystyrene indicated that the material made for a valuable alternative to tonewood. The experimental instrument he constructed led him to discover new timbres for the cello. This new instrument’s design incorporates the various influences Tim Duerinck encountered during his training, and is an expression of his personal view on the métier.